نامه اخیر مرجع عالیقدر شیعه حضرت آیت الله العظمی سبحانی خطاب به وزیر علوم، مبنی بر درج مطالبی توهین آمیز در یکی از نشریات دانشگاهی خبری بود که توجه محافل علمی را به خود جلب نمود. در بخشی از این نامه آمده است: «تصور می شد که پس از گذشت فزون از سی سال انقلاب اسلامی، مراکز آموزش عالی از نظر استاد و برنامه در سطح مطلوبی قرار گرفته است ولی بر خلاف این اندیشه در پردیس قم وابسته به دانشگاه تهران در کنار حوزه علمیه قم، مجله ای به نام سپهر اندیشه چاپ و توزیع شده است که در آن به فقه و اصول اساسی اسلام و نظام سیاسی آن اهانت شده است.»

معظم له که خود از متفکرین برجسته و صاحب سبک در علوم اسلامی می­باشند، در ادامه مواردی از توهین و افتراهای منتشره را برشمرده و اعلام می­دارند: «از حضرت عالی خواهشمندیم برای هدایت جوانان متاثر از این مقاله ها فکری بکنید تا شبهات آنها برطرف شود و از اساتید متعهد دعوت شود که با برگزاری کرسی آزاداندیشی و نظریه به این شبهات و اندیشه­های نادرست پاسخ دهند. و اساتید رشته تخصصی کلام اسلامی موسسه امام صادق(ع) برای بحث های هدایت گرانه کاملا آماده اند و دست این افراد فرصت طلب را که از پشت بر دین و نظام خنجر می­زنند از آغوش آموزش عالی کوتاه بفرمایید.»

ایرادات معظم له به مطالب مندرج در این نشریه بار دیگر اهمیت توجه به تدوین علوم انسانی بومی و تسریع در آنچه جنبش نرم افزاری خوانده شده است را مشخص می­نماید. تلاش برای تولید علم بومی و عبور از دگمها و ساختارهای علم وارداتی غربی، ضرورتی است که در دهه اخیر به تدریج به خواسته­ای عمومی و مطالبه ای فراگیر در جامعه علمی کشور تبدیل شده است. این تحول شاید بیش از آنکه در حوزه علوم تجربی و طبیعی ضرورت خود را نمایان سازد، در حوزه علوم انسانی اهمیت یافته و نبود آن به یک خلاء جدی در دانشکده جامعه شناسی، روانشناسی، علوم سیاسی، اقتصاد و حتی فلسفه تبدیل شده است.

متاسفانه خلاء تولید علم بومی، فرصتی را برای برخی جریان فکری - سیاسی در دو دهه اخیر ایجاد کرد تا با ترویج اندیشه­های سکولار، به اسم آشنایی با دانش و علوم جدید، گسترش و ترویج مبانی معرفتی فرآیند عرفی کردن جامعه(سکولاریزاسیون) را در دستور کار خود قرار دهند. فارغ از عناصر پشت پرده خارجی و طراحان بیگانه این سناریو که می­توان آن را در قالب جنگ نرم دشمن نیز تحلیل نمود، در داخل کشور این امر توسط برخی چهره های فکری دنبال گردید که اغلب به جریان سیاسی خاصی در کشور تعلق داشتند.

این جریان تلاش کرد تا با راه اندازی حلقه های فکری - سیاسی در دهه 70 و بعد از فراهم آمدن بستر لازم با اولویت یافتن مساله توسعه در کشور، به ترویج اندیشه و تربیت کادر بپردازد که مشهورترین آنها حلقه کیان بود. وظیفه حلقه کیان تربیت مدیران و روشنفکرانی بود که قرار بود پروژه سکولاریزاسیون انقلاب اسلامی را به انجام برسانند. روندی که با شکل گیری دولت دوم خرداد و به قدرت رسیدن کامل شاگردان "محفل کیان"، و با محوریت شعار "توسعه سیاسی" سرعت دوچندان یافت.

اقبال مردم به جریان اصولگرایی در انتخابات هفتم مجلس و انتخابات نهم ریاست جمهوری، هر چند نشان از شکست لایه سیاسی این جریان بود، اما لایه فکری و زیربنایی آن با بازگشت به عمق استراتژیک خود در دانشگاهها و با توجه به شکل­گیری بنیان این مراکز علمی بر علوم وارداتی غربی، فعالیت خود را به طور جدی تداوم بخشید.

"فتنه عمیق" در پس از انتخابات دهم ریاست جمهوری را می­توان تجلی دیگری از ترویج علم سکولار در عرصه سیاست دانست که با هدف به چالش کشاندن نظام دینی سر برآورد. در واقع فتنه توسط جریانی مدیریت و هدایت شد که در فرآیند فراگیر شدن علوم انسانی سکولار مدتهاست که تسلیم شده و خود بخشی از تحقق این سناریو را برعهده گرفته اند. مروری بر ادبیات بخشی از سران فتنه در همین ایام به خوبی می­تواند موید این ادعا باشد که آنچه در قالب "فتنه سبز" در برابر نظام اسلامی قد علم کرد، در واقع تئوریهای نظام سکولار بود که براندازی نظام دینی را هدف قرار داده بود و در حقیقت این نسخه "لیبرال دموکراسی غربی" بود که در برابر نظریه سیاسی اسلام و اندیشه "ولایت فقیه" اعلام جنگ نمود.

حال که لایه روبنایی فرآیند سکولاریزاسیون نظام اسلامی در قالب فتنه سبز با هوشیاری ملت، با شکست مواجه شده است، ضروری است تا لایه زیربنایی آن که بسط و ترویج علم وارداتی سکولار باشد، نیز با تیغ جراحی عالمان دینی و مجاهدان فی سبیل الله عرصه جنگ نرم، ریشه کن گردد. هشدارهای مرجع عالیقدر شیعه می­تواند سرآغاز جدیدی در این جهاد علمی بزرگ باشد.