فارس: در خصوص جلسه 26 که با رهبر انقلاب داشتید آیا مسئله جدیدی هست که بخواهید بازگو کنید؟

کدخدایی: از آنجایی که بسیاری از افراد در این جلسه حضور داشتن اکثر موارد آن قبلا گفته شده است. نماینده آقای موسوی یعنی آقای آخوندی کسی بود که در روز 22 خرداد در شورای نگهبان به عنوان نماینده ایشان حضور داشت و تمام مسائل را از نزدیک ملاحظه می‌کرد. طبیعی بود که وی نمی‌تواند مسئله تقلب در انتخابات را مطرح کند چرا که واقعیت‌ها را می‌دید اما ادعایی وجود داشت که مثلا می‌گفتند یکی از نامزدها در مناظره‌ها برخی مطالب را مطرح کردند و بر این اساس باید از این کاندیدا سلب صلاحیت شود. آقای دانش جعفری نیز در جلسه مذکورمطالبی بیان کرد و رهبر انقلاب با خوشرویی به آنها پاسخ دادند و اعلام کردند که من هیچ گاه از شخص خاصی حمایت نکردم اما از اصول قابل قبول که قبل از انقلاب تا کنون داشته ام دفاع می‌کنم و کسانی که در این چارچوب باشند، را مورد حمایت قرار می‌دهم. اما آقای دانش‌جعفری سخنرانی رهبری را در کردستان ملاک قرار داد و اعلام کردند که چنین وضعیتی است و رهبری هم در پاسخ گفتند که آقای موسوی بعد از این سخنرانی پیش من آمد و گفت که دوستان می‌گویند مصداق فرمایشات رهبری من هستم و آقای کروبی هم همین حرف را زد. بعد از اتمام این جلسه و زمانی که افراد قصد داشتند آنجا را ترک کنند و زمانی که همه سرپا ایستاده بودیم تا از محل جلسه خارج شویم خانم آقای کروبی گفتند که اگر شما اجازه دهید دانشجویانی که بازداشت شده‌اند آزاد شوند و ایشان در جواب گفتند که من از شما تعجب می‌کنم که چنین حرفی را می‌زنید اگر کسی مقصر و متخلف است باید با او برخورد شود و اگر کسی مقصر نبوده است طبعا آزاد خواهد شد. و اینکه از ما می‌خواهید چون یک شخص دانشجو است پس از تخلفش صرف‌نظر کنیم، جای تعجب دارد. قاطعیت رهبرمعظم انقلاب در اجرای قانون در اینجا برای همه قابل توجه بود و بعد از آن جلسه هم دیدیم که این قاطعیت همچنان حفظ شد و طبیعی هم است که بر این اساس باید گفت شرایطی که در اصل 5 در رابطه با رهبری نظام داریم واقعا در شخص رهبر بزرگوار انقلاب مخصوصا در جریان دهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری مشاهده کردیم.

 گزیده ای از سخنان رهبرمعظم انقلاب در جمع اعضای شورای عالی انقلا ب فرهنگی که می طلبد نماینده های محترم مجلس جملات زیر را با دقت بخوانند:

 " طبعاً مجلس شورای اسلامی مرکز قانون گذاری است ، لیکن مصوبات اینجا(شورای عالی انقلاب فرهنگی) باید اجرا شود. حکم شما لازم الاتباع است ، آنچه شما مصوبه دارید مثل مجلس می ماند. مصوبات این شورا لازم الاجرا است، به هر جا که ابلاغ شد ، دستگاه های اجرایی موظفند اجرا کند. البته این جا دستگاه قانون گذاری نیست؛ نمی خواهیم تعبیر قانون بکنیم. کما این که در آن سؤالی هم که از امام شد و جوابی که ایشان فرمودند، اسم قانون گذاری نیامده؛ چون مرکز قانون گذاری در قانون اساسی، یک جاست، لیکن منافاتی ندارد که مصوبات این جا در یک حوزه و در سطح خاصی لازم الاجرا باشد اینجا برابر قانون است چون امام اینرا تأکید و تصویب کرده و آنچه امام و رهبری تصویب بکند و قرار بدهد ، طبق قانون اساسی مرٌ قانون است و هیچ مشکلی ندارد. اینجا برای کار فرهنگی قطعاً بر مجمع تشخیص اولویت دارد حداقل اینکه اصولاً اینجا برای کار فرهنگی تشکیل شده ، ولی آنجا مجموعه ای است که مشاورین رهبری هستند . اینجا منصوبین رهبری هستند که باید بنشینند و راجع به مسایل و سیاستهای فرهنگی بحث کنند و وقتی آن بحث را را به مجمع تشخیص می فرستند ، آنجا هم باید با نظر اعتبار به اینها نگاه بکند. " ( سخنان رهبر انقلاب در جمع اعضای شورای عالی انقلاب فرهنگی)

 خواندن بیانات رهبر انقلاب در دیدار اعضاى شوراى عالى انقلاب فرهنگى در مورد لازم الاجرا بودن مصوبات شورا در سال ?? هم خالی از لطف نیست:

البته من در مورد این مطلبی که جناب آقای یزدی مطرح کردند، فکر نکرده ام؛ یعنی الان نمی توانم مرتجلاً‌ چیزی را عرض بکنم. قابل بررسی است. آنچه که کلاً به ذهن من می رسد، دو مطلب است: یکی این که ما در آن زمان، خدمت امام (رحمه الله علیه) نوشتیم که ترتیبی داده بشود که مصوبات این جا تضمین بشود. ایشان فرمودند که مصوبات این شورا باید اجرا شود ـ یک تعبیر شبیه به این – ایشان تعبیر قانون نیاوردند؛ یعنی تقید داشتند که ما واقعاً نخواهیم مرکز قانون گذاری – به این معنا – درست کنیم.بله، باید ترتیب اثر داده شود؛ این است. یعنی بایستی اجرا بشود. تعبیر ایشان، یک چنین تعبیری بود که ایشان اسم قانون نیاوردند. به عنوان مرکز قانونگذاری قرار ندادند. کما این که مجمع تشخیص مصلحت هم مرکز قانون گذاری به این معنا نیست. طبعاً مجلس شورای اسلامی مرکز قانون گذاری است؛ لیکن مصوبات این جا باید اجرا بشود. . حالا باید ترتیبی داده بشود که آن چیزی را که مورد نظر شریف ایشان بود – به نظر ما هم همین خوب است که ما بتوانیم کاری بکنیم که آنچه این جا تصویب می‏شود – حتماً اجرا بشود. به صورتی نباشد که این جا یک عده از افراد متفکر، صاحب منزلت فرهنگی و فکری و اجتماعی و غیره بنشینند و چیزی را تصمیم گیری بکنند، بعد ناگهان مثلاً‌ مجلس در حاشیه ی یک مصوبه،‌همه‏ی آنها را نقض کند و بی نتیجه شود. این مصلحت نیست."